Ο καπιταλισμός Laissez-faire είναι μια πολιτική ιδεολογία που υποστηρίζει την ελάχιστη κρατική παρέμβαση στην οικονομία. Ο όρος "laissez-faire" είναι γαλλικός και μεταφράζεται σε "αφήστε να κάνω" ή "αφήστε να φύγει", που συμπυκνώνει την πεποίθηση της ιδεολογίας να επιτρέπει στην αγορά να λειτουργεί ελεύθερα χωρίς παρεμβάσεις. Αυτή η ιδεολογία έχει τις ρίζες της στην πεποίθηση ότι οι φυσικές δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης είναι οι καλύτεροι καθοριστικοί παράγοντες της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας. Θεωρεί ότι όταν τα άτομα αφήνονται στην τύχη τους, θα ενεργούν για το δικό τους συμφέρον, οδηγώντας σε ανταγωνισμό και καινοτομία, που με τη σειρά τους οδηγούν την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.
Οι απαρχές του laissez-faire καπιταλισμού μπορούν να αναχθούν στην εποχή του Διαφωτισμού στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στα έργα του Adam Smith, ενός Σκωτσέζου οικονομολόγου και φιλόσοφου. Το θεμελιώδες έργο του Smith, «The Wealth of Nations», που δημοσιεύτηκε το 1776, έθεσε τις βάσεις για τον καπιταλισμό laissez-faire. Υποστήριξε ότι όταν τα άτομα είναι ελεύθερα να επιδιώκουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, συμβάλλουν άθελά τους στη συνολική οικονομική ευημερία της κοινωνίας. Αυτή η έννοια, γνωστή ως «αόρατο χέρι», είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του laissez-faire καπιταλισμού.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ο καπιταλισμός laissez-faire απέκτησε ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρξε σημαντική μείωση των εμπορικών φραγμών και των κυβερνητικών κανονισμών, που οδήγησε σε άνευ προηγουμένου οικονομική ανάπτυξη και εκβιομηχάνιση. Ωστόσο, η ιδεολογία αντιμετώπισε επίσης κριτική επειδή οδήγησε σε οικονομικές ανισότητες και εκμετάλλευση των εργαζομένων, η οποία τελικά οδήγησε στην άνοδο των εργατικών κινημάτων και στην εισαγωγή πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας.
Τον 20ο αιώνα, ο καπιταλισμός laissez-faire αντιμετώπισε σημαντικές προκλήσεις με τη Μεγάλη Ύφεση και την επακόλουθη άνοδο των κεϋνσιανών οικονομικών, που υποστήριζαν για περισσότερη κρατική παρέμβαση στην οικονομία. Ωστόσο, στα τέλη του 20ου αιώνα, υπήρξε μια αναβίωση των αρχών laissez-faire, που συχνά αναφέρονται ως νεοφιλελευθερισμός, που υποστήριξε για άλλη μια φορά την απορρύθμιση, το ελεύθερο εμπόριο και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Στη σύγχρονη εποχή, ο καθαρός καπιταλισμός laissez-faire είναι σπάνιος, καθώς οι περισσότερες χώρες χρησιμοποιούν ένα μικτό οικονομικό σύστημα που συνδυάζει τις αρχές της ελεύθερης αγοράς με κάποιο βαθμό κυβερνητικής ρύθμισης. Ωστόσο, η ιδεολογία συνεχίζει να επηρεάζει τις οικονομικές πολιτικές και τις συζητήσεις σε όλο τον κόσμο, με τους υποστηρικτές να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητά της και τους επικριτές να επισημαίνουν τις δυνατότητές της για ανισότητα και εκμετάλλευση.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Laissez-Faire Capitalism ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.